Ik zie je.

Wanneer kracht een leegte wordt.

Ik zie je. Je houding is sterk, je blik scherp, je agenda bomvol. Je bent de persoon die overal een antwoord op heeft, die de touwtjes stevig in handen houdt. Voor de buitenwereld . Maar als niemand kijkt, voelt het van binnen stil en leeg. Herken je dat?
Deze ervaring is niet uniek. Als leidinggevende was ik de vrouw met het antwoord, altijd in control, met een agenda die barstte van de afspraken. Precies zoals ik het hierboven beschrijf.

Daarnaast pushte ik mezelf constant in het hardlopen (ik weet het nu, ik liep letterlijk weg van alles om maar niet te hoeven voelen). Steeds meer, steeds harder, altijd gericht op de volgende prestatie. Het was een constante jacht, gevoed door de overtuiging dat meer altijd beter was. “Goed gedaan, doorzetter” – die uitspraak van mijn vader zit nog altijd in mijn hoofd. Maar terwijl ik mijn spieren trainden, werd mijn hoofd niet rustiger. En ja, alles leek onder controle. Maar de waarheid was: ik negeerde mijn eigen gevoel, ik wist niet hoe ik moest vertragen. Totdat ik niet meer kon en geen keuze meer had dan stap voor stap toe te geven dat ik dit niet vol kon houden. Toen gaf ik mezelf eindelijk toestemming – een reis die jaren geduurd heeft- om uit mijn hoofd te komen, in mijn lijf te zakken.

Dit betekent overigens niet dat ik nu minder krachtig ben, of dat ik niet meer houd van doelen stellen en vooruitgaan. Integendeel, alleen ik doe dit nu vanuit een heel andere energie. Een energie die me toestaat om dieper te voelen, meer in verbinding te staan met mezelf en anderen, en daardoor veel bewustere en betere keuzes te maken.

Dat is voor mij authentiek leiderschap: krachtig én kwetsbaar durven zijn en keuzes maken die in lijn zijn met wie je werkelijk bent. Ik gebruik Human Design en systemisch werk om zichtbaar te maken dat ware kracht pas ontstaat als je ook je schaduw durft aan te kijken en er mee leert werken.